Msza w nocy:Iz 9,1-3.5-6; Ps 96; Tt 2,11-14; Łk 2,1-14
Msza w dzień: Iz 52,7-10; Ps 98; Hbr 1,1-6; J 1,1-18
Gdy narodził się Chrystus, mała grota w miasteczku Betlejem stała się centrum wszechświata.
Czy dociera do nas ogrom tej tajemnicy?
Wszechmogący zniżył się do swego stworzenia, stając się płaczącym, bezradnym Dzieckiem.
Dlaczego tylko nieliczni znaleźli w tę niezwykłą noc drogę do Betlejem?
Dlaczego dla Zbawiciela zabrakło miejsca w gospodzie?
Byli na szczęście i tacy, którzy rozpoznali Mesjasza.
Czy chcemy znaleźć się wśród nich?
Każdy z nas idzie do Betlejem swoją własną, niepowtarzalną drogą. A tym Betlejem jest chwila, gdy mówimy Bogu: „tak!”. Gdy uznajemy Jego władzę nad naszym życiem. Gdy w akcie zaufania przyjmujemy Jego niełatwą nieraz wolę lub podejmujemy wysiłek codziennego nawracania się. Oby te święta stały się okazją do refleksji i „miejscem”, w którym nowo narodzony Jezus dotknie naszego życia.