28 października obchodzimy święto dwóch Apostołów, którzy byli krewnymi Jezusa. Szymon i Juda, jak wszyscy Apostołowie z wyjątkiem Jana, ponieśli wedle tradycji męczeńską śmierć za wiarę. Juda Tadeusz jest patronem w sprawach beznadziejnych
Św. Szymon Apostoł był najprawdopodobniej bratem Jakuba i Judy Tadeusza oraz bratankiem lub siostrzeńcem samego Jezusa. Informacje na temat Szymona są w Ewangelii bardzo skąpe. Nadawano mu przydomek Kananejczyk (Mt 10,4; Mk 3,18). Stąd niektórzy Ojcowie Kościoła utożsamiają go z panem młodym z wesela w Kanie Galilejskiej, gdzie Jezus uczynił początek znaków – przemienił wodę w wino. Wedle tradycji po śmierci Jakuba Starszego i Jakuba Młodszego został kolejnym biskupem Jerozolimy. Dożył sędziwego wieku ponad 100 lat. W obronie wiary został zamęczony na śmierć. Wedle legendarnego opisu umarł przecięty piłą na pół.
Św. Juda Apostoł, nazywany także Tadeuszem, czyli “odważnym” jest autorem jednego z Listów w Nowym Testamencie. Wymieniany w Ewangelii bardzo rzadko znany jest z pytania: »Panie, cóż się stało, że nam się masz objawić, a nie światu?«. Wedle przekazu Pisma św. był jednym z braci Pańskich, czyli bratankiem lub siostrzeńcem Jezusa. Wedle tradycji poniósł męczeńską śmierć w Persji. Jest czczony w Kościele jako patron od spraw beznadziejnych. Przydomek “Odważny” pomaga odróżnić Judę Tadeusza od Judasza Iskarioty.