Czuwanie adwentowe ma służyć rozwijaniu i podtrzymywania w sobie szczerej i żarliwej wiary. Sprzyja temu bliska już perspektywa Bożego Narodzenia. Zrozumienie tego wydarzenia w kontekście okazanego człowiekowi wielkiego Bożego miłosierdzia, pozwoli pogłębić nadzieję na zbawienie własnej duszy. Pozwoli i spojrzeć na ubogi żłobek, gdzie wraz z narodzinami Chrystusa, narodziło się zbawienie świata. Czuwanie zawsze pozwoli rozpoznać Chrystusa zarówno w betlejemskiej szopie, jak i we własnym codziennym życiu.
Adwentowe czuwanie to także gruntowna przemiana własnego spojrzenia na drugiego człowieka: otwarcie dla niego serca, zdolność dostrzegania jego niedoli i nieszczęść, odnalezienie swojej służebności wobec drugiego człowieka. Potwierdzają to słowa sw. Jana Pawła II: „Czuwam – to znaczy: dostrzegam drugiego, nie zamykam się w sobie, w ciasnym podwórku własnych interesów czy też nawet własnych osądów. Czuwam – to znaczy: miłość bliźniego.”
