Św. Cyryl, właściwie Konstantyn, urodzony około roku 826, był kapłanem świeckim; imię Cyryl otrzymał dopiero pod koniec życia, gdy wstąpił do klasztoru. Rozpoczął w Konstantynopolu tłumaczyć Pismo św. na język starocerkiewno słowiański, używając jako pisma wynalezionego przez siebie alfabetu głagolicy, opartej na alfabecie greckim.
Św. Metody, urodzony około roku 815, był urzędnikiem państwowym, potem mnichem. Obaj bracia wyruszyli na Krym, na misje wśród Chazarów; powróciwszy stamtąd, zostali wysłani przez patriarchę św. Ignacego jako misjonarze do Bułgarów, których w ciągu pięciu lat nawrócili na wiarę chrześcijańską. W roku 863 udali się na Morawy na prośbę księcia Rościsława; który prawdopodobnie chciał uchronić Kościół morawski przed zakusami germanizacyjnymi Salzburga. Wezwani do Rzymu celem usprawiedliwienia się z powodu wprowadzenia języka starocerkiewno słowiańskiego do liturgii, tak przekonywająco bronili swej tezy, że uzyskali na nią zgodę papieża Hadriana II. Konstantyn, schorowany, wstąpił w Rzymie pod imieniem Cyryla do klasztoru i wkrótce potem umarł, 14 lutego 869 roku. Metody, wyświęcony na biskupa, powrócił jako legat papieski na Panonię i Morawy z tytułem arcybiskupa Syrmium i prowadził dalej rozpoczęte dzieło; mimo aprobaty Rzymu, wciąż był atakowany przez arcybiskupa salzburskiego, nawet przez jakiś czas więziony w pewnym klasztorze bawarskim. Zmarł 6 kwietnia 885 roku na Morawach. Relikwie obu braci spoczywają w kościele Świętego Klemensa w Rzymie