Św. Paschalis Baylon urodził się w Hiszpanii w roku 1540. W dzieciństwie był pasterzem. Długie lata spędził samotnie jako pasterz. Dzięki medytacjom, modlitwie i czytaniu dzieł religijnych robił szybkie postępy w duchowym doskonaleniu się. Gdy miał dwadzieścia cztery lata, postanowił wstąpić do zakonu. Wybrał franciszkanów, świadomie decydując się na zakon ubogi. „Urodziłem się biedny – powiedział – i postanowiłem umrzeć w ubóstwie i pokucie.” W roku 1564 wstąpił do zreformowanego zakonu franciszkanów-alkantarystów w Monforte. Odznaczał się szczególnym nabożeństwem do Najświętszego Sakramentu. Pod koniec życia spędzał często prawie całe noce na modlitwie przed ołtarzem. Bóg okazywał mu łaskę, zsyłając ekstazy i uniesienia, ale święty w swojej pokorze starał się unikać rozgłosu. Był również szczególnie przywiązany do Najświętszej Dziewicy Panny . Zmarł 17 maja 1592 roku.