Św. Ignacy był z pochodzenia Grekiem, uczniem św. Jana Ewangelisty. Św. Chryzostom powiada, że św. Piotr mianował go biskupem Antiochii, który to urząd sprawował przez czterdzieści lat. Podczas prześladowania chrześcijan za Trajana został uwięziony i wysłany do Rzymu, gdzie miał ponieść śmierć na arenie. Ta podróż przez Azję Mniejszą i krótki pobyt więźnia w Rzymie były prawdziwym jego triumfem. Chrześcijanie odwiedzali go, okazując mu najgłębszą cześć. W drodze ze Smyrny i Troady napisał siedem listów do Polikarpa i gmin chrześcijańskich w Efezie, Magnezji, Rzymie, Smyrnie, Tranach i Filadelfii. Listy te, zachowane do dziś i ponad wszelką wątpliwość autentyczne, są ważnym dokumentem wiary i życia pierwotnego Kościoła. W Rzymie rzucony w amfiteatrze Flawiusza (Koloseum) na pożarcie dzikim zwierzętom, złożył życie za wiarę, wykrzykując: „Niech stanę się miłym chlebem dla Pana”. Jego szczątki zabrano do Antiochii, gdzie zostały pochowane.