Urodził się w znakomitej rodzinie włoskiej w roku 1530r. Otrzymawszy od matki staranne i pobożne wychowanie chrześcijańskie wyjechał na studia medyczne na uniwersytet w Bolonii. W roku 1536 uzyskał doktorat praw. Następnie w roku 1564 powołano go w Neapolu na stanowisko audytora sądowego. Wstąpił do Towarzystwa Jezusowego i w roku 1567 został wyświęcony na księdza. Przez trzy lata pracował w Neapolu, nie oszczędzając się, poświęcając się szczerze służbie biednym i młodzieży. Przez 42 lata pozostał w Lecce, czyli aż do końca życia będąc tam rektorem kolegium jezuickiego i przełożonym tamtejszej wspólnoty zakonnej. Św. Bernardyn był wzorowym spowiednikiem, dobrym kaznodzieją, pilnym nauczycielem wiary dla młodych, pełnym poświęcenia duszpasterzem. Jego miłosierdzie dla biednych i chorych nie znało granic. Swoją łagodnością niejednokrotnie uśmierzał spory i skandale. Kiedy w roku 1616 leżał na łożu śmierci, magistrat Lecce zwrócił się doń z prośbą o opiekę nad tym miastem. Nie mogąc mówić św. Bernardyn skinął głową. Wyszeptał tylko imiona Maryi, po czym skonał.