Św. Efrem, diakon i doktor Kościoła urodził się w Nisibis w Mezopotamii około roku 300. Jego ojciec poganin wygnał go z domu za sympatię do chrześcijan. Św. Efrem znalazł schronienie u św. Jakuba, biskupa Nisibis, który zapewnił mu staranne wykształcenie. Po śmierci św. Jakuba przeniósł się do Edessy, gdzie wstąpił do klasztoru i został wyświęcony na diakona. Poeta, egzegeta i wspaniały mówca, św. Efrem został nazwany „prorokiem Syryjczyków” i „lutnią Ducha Świętego”. Zmarł w roku 373. Papież Grzegorz XV zaliczył go w roku 1920 w poczet doktorów Kościoła.