Czytania: Syr 44,1.10-15; Ps 132; Mt 13,16-17
Jezus jest delikatny i pokorny. Nikogo do niczego nie zmusza. Dlatego właśnie mówi w przypowieściach. Jest to zaproszenie do zatrzymania się, do przemyślenia, do zachwycenia się, do odkrycia ukrytego w nich sensu. Jeśli poświęcimy temu czas i uwagę, będziemy zaskoczeni i zdumieni, ile Bóg mówi nam o sobie w prostych słowach.
Szczęśliwe oczy, które patrzą – szczęśliwsze te, które widzą.
Szczęśliwe uszy, które słyszą – szczęśliwsze te, które słuchają.
Szczęśliwi, którzy widzieli Jezusa, szczęśliwsi, którzy Mu wierzą, ufają , kochają Go.