1.
Bł. Jakub Strzemię (Strepa), biskup(1340-1409). Był franciszkaninem. Pełnił funkcję gwardiana misyjnego Stowarzyszenia Braci Pielgrzymujących dla Chrystusa we Lwowie. Zasłynął jako gorliwy misjonarz wschodnich Kresów. W 1391 roku został arcybiskupem Halicza na Rusi, gdzie konsekwentnie pracował nad ożywieniem życia religijnego w rozległej archidiecezji. Doradca Władysława Jagiełły. Senator. Prowadził życie skromne i ubogie. W swej pobożności miał szczególny kult do Najświętszego Sakramentu i NMP.
Beatyfikowany przez Piusa VI (1790).Beatyfikowany przez Piusa VI (1790). Relikwie bł. Jakuba, spoczywające w kaplicy Chrystusa Ukrzyżowanego w katedrze lwowskiej, po ostatniej wojnie przeniesiono do katedry tarnowskiej, a w 1966 r. przewieziono do Lubaczowa. 5 grudnia 2009 r., po blisko 65 latach, relikwie patrona archidiecezji lwowskiej, bł. Jakuba Strzemię, powróciły do katedry rzymskokatolickiej Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny we Lwowie. Uroczystościom przeniesienia i wprowadzenia relikwii do katedry przewodniczył metropolita lwowski, abp Mieczysław Mokrzycki.
2.
Św. Kasper del Bufalo, wł. Gaspare del Bufalo (ur. 6 stycznia 1786 w Rzymie, zm. 28 grudnia 1837 tamże) – włoski kapłan (Mały apostoł Rzymu) i założyciel Misjonarzy Krwi Chrystusa, święty Kościoła katolickiego. Kasper urodził się w pałacu księcia Altieri, gdzie jego ojciec był kucharzem. Był uczniem w rzymskiej szkole pijarskiej. Matka zapewniła synowi staranne wychowanie. Po otrzymaniu niższych święceń wygłaszał kazania. Po odbyciu studiów teologicznych w Rzymie został kapelanem i kanonikiem kościoła św. Marka. Miał zamiar wyjechać na misje jak św. Franciszek Ksawery. Papież Pius VII nie zgodził się na jego wyjazd i powierzył mu prowadzenie misji ludowych we Włoszech. Czasy napoleońskich spędził na wygnaniu w północnej Italii i na Korsyce po tym, jak odmówił przysięgi konstytucyjnej. Po upadku cesarstwa wrócił do Rzymu, gdzie głosił misje ludowe z taką gorliwością, że określono je jako “wielkie duchowe trzęsienia ziemi”. Z myślą o tej formie duszpasterskiego oddziaływania założył kongregację męską i żeńską.
Zmarł podczas epidemii cholery w 1837 roku. Przy jego łożu śmierci przebywali dwaj kapłani: sługa Boży Jan Merlini i św. Wincenty Pallotti, który wysłuchał jego ostatniej spowiedzi.
O św. Kasprze de Bufalo tu kliknij