Syn grabarza Jan Berchmans urodził się w Diest w dzisiejszej Belgii w roku 1599. Po trzyletniej nauce u miejscowego proboszcza, który przygotowywał chłopców do kapłaństwa, wstąpil do nowo otworzonego kolegium jezuickiego w Mechlin; rok później rozpoczął nowicjat. W roku 1618 odbył pieszą pielgrzymkę do Rzymu, co zajęło mu dziesięć tygodni, aby kontynuować studia w kolegium rzymskim. Jednak nie dane mu było dożyć święceń kapłańskich. Żar miłości Bożej zerwał więzy ciała, wyniszczonego ciągłym wewnętrzym umartwieniem. Leżąc na łożu śmierci, chwycił różaniec, krucyfiks i księgę reguł zakonnych wołając: „To są moje trzy skarby, posiadając je umieram szczęśliwy”. Zmarł następnego dnia, 13 sierpnia 1621 roku. Jan Berchmans został beatyfikowany przez papieża Piusa IX w 1865 r., a kanonizowany przez Leona XIII w 1887 r. Jego ciało spoczywa w osobnym, bogatym ołtarzu w kościele św. Ignacego Loyoli w Rzymie, natomiast jego serce znajduje się w kościele jezuitów w Lovanium.