Melchior (późniejszy o. Rafał) urodził się w rodzinie drobnej szlachty wielkopolskiej. Jego rodzicami byli Jan Arnolf Chyliński i Marianna Małgorzata z Kierskich. Wychowany religijnie przez matkę, od dziecka okazywał pobożność i miłosierdzie dla biednych. Uczył się w szkole jezuitów w Poznaniu . W 1712 roku zaciągnął się do wojska, jako zwolennik króla Stanisława Leszczyńskiego . Został oficerem i komendantem chorągwi. W 1715 r. opuścił wojsko i wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych w Krakowie .Śluby wieczyste złożył 26 kwietnia 1716 roku, a w czerwcu 1717 roku otrzymał święcenia kapłańskie .
O. Rafał posiadał zdolność łączenia posługi misyjnej z życiem ascetycznym. Był cenionym spowiednikiem, kaznodzieją i opiekunem cierpiących, ubogich i opuszczonych. Jego pobożność oraz miłosierdzie już za życia zjednały mu opinię świętości. Ostatnie piętnaście lat przebywał kolejno w Warce , w Krakowie i w Łagiewnikach, które stały się później dzielnicą Łodzi . W roku 1729 przebywał w Warce w kościele i klasztorze ojców Franciszkanów. W czasie epidemii (1736–1738) udał się do Krakowa, by tam służyć chorym.Choroba i przedwczesna śmierć przerwała jego posługę ubogim i chorym. O. Rafał zmarł mając 47 lat. Jego ciało spoczywa w klasztorze Franciszkanów wŁodzi- Łagiewnikach.Beatyfikowany przez Jana Pawła II w 1991r.
