Św. Etelbert był potomkiem Hengista, legendarnego założyciela pokolenia Jutów z Kentu. Został królem w roku 560 i rozszerzył swoje panowanie na całą Brytanię. Ożenił się z chrześcijańską księżniczką Bertą, córką merowińskiego króla Chariberta. Wtedy to po raz pierwszy wprowadzono w Anglii chrześcijaństwo. Kiedy św. Augustyn z Centerbury przybył na misję do Brytanii w roku 597 – został życzliwie przyjęty przez Etelberta, który pobudzony przykładem małżonki i świętego misjonarza nawrócił się i został ochrzczony w Zielone Święta. W następnych latach popierał krzewienie chrześcijaństwa w swoim królestwie, nieustannie troszcząc się o dobro swojego ludu. Za jego rządów powstał kodeks praw, który przez długie wieki cieszył się uznaniem w Brytanii. Św. Etelbert zniósł kult bożków, a ich świątynie zamienił na kościoły lub zamknął. Przyczynił się również do nawrócenia Seberta, władcy plemion saksońskich i Redwala, władcy Anglów. Umarł w roku 616 po przeszło półwiecznym panowaniu.