Kulminacją celebracji Triduum Paschalnego jest Wigilia Paschalna. Jest to najstarsza i pierwotnie jedyna celebracja wielkanocna. Wielkanoc narodziła się jako liturgia nocna a Wigilia Paschalna jest słusznie nazywana “matką wszystkich wigilii”. Jest bardzo ważne żeby nie nazywać Wigilii Paschalnej “nabożeństwem Wielkiej Soboty”, gdyż takiego nabożeństwa nie ma – w Wielką Sobotę jedyną liturgią jest Liturgia godzin. Wigilia Paschalna przynależy już nie do Wielkiej Soboty a do Niedzieli Zmartwychwstania Pańskiego.
Bardzo ważne jest także posłuszeństwo wobec przepisów Kościoła, wprost zakazujących rozpoczynania Wigilii Paschalnej przed zapadnięciem ciemności. Domaga się tego sama natura tej liturgii, w której znaki światła i ciemności odgrywają bardzo istotną rolę. Liturgia Wigilii Paschalnej powinna być przygotowana i przeprowadzona szczególnie starannie, z dbałością o znaki – celebrowana godnie i pięknie ma ogromne oddziaływanie duszpasterskie.
Wigilia Paschalna składa się z czterech części: Liturgii światła, Liturgii Słowa, Liturgii chrzcielnej i Liturgii Eucharystycznej. Są to cztery różne sposoby proklamacji zmartwychwstania Chrystusa.
