Czytania: Dz 15,1-2.22-29; Ps 67; Ap 21,10-14.22-23; J 14,23-29
Jezus żegna się z uczniami i przygotowuje ich do swojego odejścia. Mówi już nie tyle o śmierci, co o powrocie do Ojca. Ale uczniowie nie pozostaną sami. Zapowiada podwójną formę swej obecności. Po pierwsze, ten, kto będzie zachowywał naukę Jezusa, stanie się mieszkaniem Ojca i Syna. Już nie namiot albo świątynia, lecz serce wierzącego ma stać się swoistym tabernakulum. Po drugie, odejście Jezusa jest warunkiem posłania, a także poznania Ducha Świętego. Posłanie Wspomożyciela sprawi, że człowiek wierzący stanie się tym umiłowanym mieszkaniem Trójcy. Będzie on też uczestnikiem prawdziwego i pełnego pokoju oraz radości.