Uroczystość Trójcy Świętej jest obchodzona w niedzielę po Zesłaniu Ducha Świętego.
Źródła tej uroczystości sięgają IV i V wieku. W tym czasie toczyły się różne spory teologiczne dotyczące bóstwa i pochodzenia Chrystusa oraz szerzyła się błędna nauka arian, która miedzy innymi negowała bóstwo Jezusa i Ducha Świętego. W związku z tym Kościół kładł duży nacisk na głoszenie prawdy wiary o Trójcy Świętej. Powstają specjalne modlitwy liturgiczne nawiązujące do tej prawdy. Fakt obchodzenia uroczystości Trójcy Świętej zaraz po niedzieli Zesłania Ducha Świętego nawiązuje do starożytnej teologii Ojców Kościoła, którzy podkreślali, że dzieło zbawienia pochodzi od Ojca i realizuje się przez Syna w Duchu Świętym. Liturgia tej uroczystości ukazuje trzy Osoby Boskie jako działające w historii zbawienia. Bóg Ojciec tak kocha ludzi, że posyła na świat swego Jednorodzonego Syna, Jezusa Chrystusa, który daje im życie wieczne, a wstąpiwszy do nieba posyła Ducha Świętego, który sprawia, że wyznawcy Chrystusa stają się dziećmi Bożymi. Misterium Trójcy Świętej ukazane jest jako tajemnica miłości i pokoju, jako rzeczywistość dynamiczna, żywa, ciągle działająca i życiodajna. Zbawcze działanie Boga Trójjedynego, wypływające z jego miłości staje się głównym motywem do adoracji i uwielbienia, a także wezwaniem do zadziwienia się tajemnicą, której nie może pojąć żaden ludzki umysł.
