Czytania: Jr 38,4-6.8-10; Ps 40; Hbr 12,1-4; Łk 12,49-53
„Przyszedłem rzucić ogień na ziemię i jakże bardzo pragnę, żeby on już zapłonął”
Ogniem jest słowo Boże, sakramenty, modlitwa, to wszystko, co umożliwia nasze bycie blisko Jezusa. Działanie „ognia” objawia się zdecydowaniem człowieka w sprawach odnoszących się do Boga, brakiem kompromisów ze światem. Rozłam musi być w świecie obecny. Trzeba jasnego opowiedzenia się w rodzinie, we wspólnocie, w małżeństwie, wśród znajomych za tymi wartościami, które odnajdujemy w Ewangelii. Nasze „nie” to nie odrzucenie człowieka, lecz sprzeciw wobec tego, co nie prowadzi do życia wiecznego. Odrzucamy pozory wiary, pozory moralności, pozory życia chrześcijańskiego, pogląd, że we współczesnym świecie do człowieka należy dostosować Ewangelię. To nie Ewangelia powinna dostosować się do człowieka, lecz człowiek do Ewangelii.