Urodziła się w Limie, stolicy Peru, w roku 1586. Ze względu na czerwone policzki matka nazywała ją Różą. Imię to otrzymała przy bierzmowaniu, którego udzielił jej św. Turybiusz de Mongrovejo. Wcześnie zaczęła pracować, by pomóc rodzinie. Zajmowała się hodowlą kwiatów, haftem i szyciem. Jako młoda dziewczyna złożyła ślub dziewictwa, toteż odmówiła zamążpójścia. Skończywszy lat dwadzieścia została tercjarką dominikańską. Zamieszkała w letnim domku, stojącym w ogrodzie jej rodzinnego domu. Poświęciła się całkowicie praktykom pokutnym, poddając się najcięższym umartwieniom. Swoje życie wzorowała na życiu św. Katarzyny ze Sieny. Znosiła wszelkie przeciwności z godną podziwu heroiczną cierpliwością. Znajdowała zawsze słowa pociechy dla chorych i ubogich, niosła pomoc potrzebującym, szczególnie Indianom i niewolnikom. Uważana jest za inicjatorkę służby społecznej w Peru. Zmarła w roku 1617, mając lat 31.
