Czytania: Rt 1,1.3-6; Ps 146; Mt 22,34-40
Jak wypełnić przykazanie, które w naszym rozumieniu odwołuje się do uczucia? Przecież do miłości nie można zmuszać, nie można jej narzucać ani nie można jej „sobie dać”. Ale przykazanie miłości nie jest przymusem kochania, tylko obietnicą, którą Bóg swoją mocą pragnie w nas zrealizować. Miłość chrześcijańska nie jest uniesieniem emocjonalnym ani egzaltacją umysłu wobec pięknych teorii, lecz przyjęciem daru, który Bóg przygotował nam na krzyżu, zdolnością ofiarowania siebie samego Bogu i braciom. Do tej miłości nieustannie dojrzewamy i jest ona ciągłym zadaniem, nigdy niewypełnionym do końca, bowiem końcem miłości jest zjednoczenie z Bogiem, wieczna komunia w niebie.