Szaweł urodził się w Tarsie około 5-10 roku po Chrystusie. Pochodził z żydowskiej rodziny silnie przywiązanej do tradycji. Przybył do Jerozolimy, aby studiować Torę. Był uczniem Gamaliela. Gorliwość w strzeżeniu tradycji religijnej sprawiła, że mając około 25 lat stał się zdecydowanym przeciwnikiem i prześladowcą Kościoła. Uczestniczył jako świadek w kamienowaniu św. Szczepana. Około 35 roku z własnej woli udał się z listami polecającymi do Damaszku, aby tam ścigać chrześcijan. U bram miasta „olśniła go nagle światłość z nieba. A gdy upadł na ziemię, usłyszał głos: „Szawle, Szawle, dlaczego Mnie prześladujesz? „ – „Kto jesteś, Panie”? – powiedział. Jestem Jezus, którego ty prześladujesz. Wstań i wejdź do miasta, tam ci powiedzą, co masz czynić.”. Po nawróceniu przyjął chrzest i zmienił imię na Paweł. Po trzech latach pobytu w Damaszku oraz krótkim pobycie w Jerozolimie odbył trzy misyjne podróże. W Palestynie został aresztowany . Dwa lata przebywał w więzieniu w Cezarei. Gdy odwołał się do cesarza, został deportowany drogą morską do Rzymu. Dwa lata przebywał w więzieniu w Rzymie. Uwolniony, udał się do Efezu, Hiszpanii i na Kretę. Tam aresztowano go ponownie. Rzymie oczekiwał na zakończenie procesu oraz wyrok. Zginął śmiercią męczeńską przez ścięcie mieczem w tym samym roku – 67 – co św. Piotr. W Rzymie w IV wieku szczątki Pawła Apostola złożono w grobowcu, nad którym wybudowano bazylikę św. Pawła za Murami. Św. Paweł, Apostoł Narodów, autor 13 listów do gmin chrześcijańskich, włączonych do ksiąg Nowego Testamentu.