Św. Rita urodziła się we Włoszech w roku 1360. Już jako dziewczynka prosiła rodziców, aby pozwolili jej wstąpić do klasztoru, oni jednak postanowili wydać ją za mąż. Rita była dobrą żoną i matką, ale jej mąż był człowiekiem o gwałtownym charakterze. W gniewie często źle traktował żonę, a dzieci wciągał na złą drogę. Rita starała się skrupulatnie wykonywać swoje obowiązki, modliła się i często przyjmowała sakramenty. Po dwudziestu latach małżeństwa mąż zginął pchnięty nożem; przed śmiercią okazał skruchę, co było niewątpliwie wynikiem modlitw jego świętej żony. Wkrótce potem zmarli obaj synowie. Św. Rita pozostała sama i bez reszty oddała się modlitwie, postom i spełnianiu dobrych uczynków. Wstąpiła do zakonu augustianek w Cascii, gdzie żyła w doskonałym posłuszeństwie, wyróżniając się wielkim miłosierdziem. Siostra Rita otaczała dużym kultem Mękę Chrystusa. „Pozwól mi cierpieć jak Ty, Boski Zbawco”, powiedziała pewnego dnia. Wtedy cierń z korony Ukrzyżowanego spadł, raniąc ją w czoło. Głęboka rana nie chciała się zagoić, co sprawiało świętej wiele cierpień. Umarła 22 maja 1434 roku.