Czytania: Dz 2,1-11; Ps 104; 1Kor 12,3b-7.12-13; J 20,19-23
„Weźmijcie Ducha Świętego”
Zesłanie Ducha Świętego nadało nową jakość życiu pierwszej wspólnoty uczniów. Po śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa żyli oni w niepewności i lęku. Drzwi pomieszczenia, gdzie przebywali, były zamknięte z obawy przed otoczeniem. Jezus, który do nich przychodzi, zaczyna od przekazania im znaku pokoju. Odblokowuje tym samym ich serca na przyjęcie darów, które zostaną na nich wylane przez Ducha Świętego. W ich życiu następuje teraz przełom. Stają się mocni i odważni. Drzwi pomieszczeń, w których się modlą, pozostaną już na zawsze otwarte, a apostołowie pójdą w świat, aby odważnie głosić Ewangelię. Tak samo Jezus przychodzi do nas – mimo naszych obaw, słabych stron, zdezorientowania, upadków – jeśli modlimy się i czekamy na Jego moc, wiedząc o naszej słabości. Bóg nie powołuje ludzi doskonałych – Bóg daje moc ludziom, którzy wiedzą, że sami zawiedli, są gotowi przyjąć Jego dary i dać się prowadzić Bożemu Duchowi.