Honorat, w stanie świeckim Wacław Koźmiński, urodził się w Białej Podlaskiej 16 października 1829 roku. Wykształcenie podstawowe otrzymał w rodzinnym mieście, średnie w Płocku, po czym rozpoczął studia architektury w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie. Będąc w gimnazjum zaniechał praktyk religijnych, a w czasie studiów zupełnie stracił wiarę. 23 kwietnia 1846 r. został aresztowany przez policję carską pod zarzutem udziału w spisku i osadzony w X pawilonie Cytadeli Warszawskiej. Wówczas ciężko zachorował; powracając do zdrowia, przemyślał dokładnie swoje życie i nawrócił się. Uwolniony z więzienia po blisko roku, podjął dalsze studia, a jednocześnie prowadził bardzo surowy tryb życia. W 1848 roku wstąpił do Zakonu Kapucynów. W dniu 27 grudnia 1852 roku otrzymał święcenia kapłańskie, a następnie oddał się całkowicie pracy duszpasterskiej. Założył 26 zgromadzeń zakonnych szczególnie bezhabitowych, z których 17 istnieje do dzisiaj. Wiele pisał, był świetnym kierownikiem duchowym i spowiednikiem. Zmarł w Nowym Mieście nad Pilicą 16 grudnia 1916 roku. Papież Jan Paweł II zaliczył go w poczet błogosławionych 16 października 1988 roku.