Czytania: Rdz 9,8-15; Ps 25; 1P 3,18-22; Mk 1,12-15
„Duch wyprowadził Jezusa na pustynię”
Każdy ma swoją pustynię; raz taką, która zbliża do Boga, raz taką, w której hałas świata zagłuszy Boga.
Iść na pustynię samemu, o własnych siłach, to skazać się na niebezpieczeństwo zabłądzenia.
Iść na pustynię o własnych siłach, to tylko utwierdzić się we własnej pysze.
Trzeba pójść z Jezusem na pustynię modlitwy, by słuchać głosu Boga i uczyć się rozpoznawać głos Boga i głos świata.
Trzeba pójść z Jezusem na pustynię walki i uczyć się wybierać dobro, a odrzucać zło.
Trzeba pójść z Jezusem na pustynię zwycięstwa; oddać Jezusowi siebie, nie czynić z własnego serca pustyni.