Czytania: So 3,14-18; Ps:Iż 12,2-6; Łk 1,39-56
Kiedy dwoje ludzi spotyka się naprawdę, wówczas w nich coś się ożywia. Niekiedy do drugiego człowieka prowadzi bardzo długa i niebezpieczna droga, wymagająca czasu, cierpliwości i wytrwałości. Potrzebujemy, jak Maryja, opuścić własny dom, pokonać góry naszych obaw, lęków i zahamowań, by móc spotkać się z drugą osobą. Spotkać, to wyjść naprzeciw drugiego, nawiedzić go w tym wszystkim, kim jest i czym żyje, pozdrowić go i z szacunkiem patrzeć na to wszystko, czym żyje, co w nim jest niepowtarzalne. Maryja prowadzi Elżbietę w stronę tajemnicy, która w niej żyje, którą Ona się raduje. Odsłania przed swoją krewną tajemnicę Jezusa i pozwala jej również radować się z tej tajemnicy. Radujmy się spotkaniem dwóch niezwykłych kobiet: Najświętszej Maryi Panny i św. Elżbiety.