Czytania: Rdz 18,16-33; Ps 103; Mt 8,18-22
„Lisy mają nory i ptaki powietrzne – gniazda, lecz Syn Człowieczy nie ma miejsca, gdzie by głowę mógł oprzeć”
Jezus daje do zrozumienia, że tak jak On prowadzi nieustabilizowany tryb życia, tak i Jego uczniowie nie mogą oczekiwać niczego lepszego. Prowadzi on życie pielgrzyma. Nie szuka miejsc, w których mógłby bezpiecznie przebywać, nie jest też pozbawiony codziennych trosk bliskich człowiekowi. Jezus nie ucieka od świata, lecz razem z uczniami wchodzi w świat ze swoim Słowem i zaproszeniem do życia w Jego Królestwie.
Ten jest uczniem Jezusa, który jest gotowy pójść za Nim bez względu na przeszkody, które temu będą towarzyszyć. Jest nim ten, który odpowiada na Jego pragnienia, oczekiwania, potrzeby. Jedną z nich jest przebywanie na osobności, w oddaleniu od innych ludzi. Bez odejścia od innych nie ma możliwości słuchania pragnień Pana i odpowiadania na nie. Pragnienia Jezusa kształtują serce ucznia. Możemy uzyskać dystans do pragnień innych ludzi przez częste zanurzanie, czyli nasłuchiwanie myśli, pragnień, tęsknot Pana.