Czytania: 1Krl 19,4-8; Ps 34; Ef 4,30-5,2; J 6,41-51
„Kto we Mnie wierzy, ma życie wieczne”.
Ostatecznie nie chodzi o wiedzę, ale o życie, i to o życie większe niż biologiczne trwanie. Manna była pokarmem zesłanym Izraelitom przez Boga podczas wędrówki przez pustynię. My też idziemy przez różnego rodzaju pustynie: pustynie zawiedzionych miłości, pustynie oschłego serca na modlitwie, pustynie cywilizacji wrogiej Bogu, pustynie beznadziejnych kanałów telewizyjnych i stron internetowych, pustynie uzależnień, pustynie niespełnienia, buntu, grzechu… Idziemy do Ziemi Obiecanej przez niejedną pustynię. Potrzebujemy pokarmu na drogę, by te pustynie nas nie wykończyły. Potrzebujemy Chleba, który podtrzyma w nas Boże życie.