Jan Gabriel Perboyre urodził się 6 stycznia 1802 roku w Puech, na południu Francji. Za sprawą swojego stryja Jakuba Jana, księdza Zgromadzenia Misji, także wstąpił do wspólnoty lazarystów i w 1825 przyjął święcenia. Bezpośrednio po święceniach objął stanowisko profesora dogmatyki w Saint-Flour. A już w dwa lata później został rektorem seminarium w owym mieście. Jednakże Jan nieustannie marzył o innej formie swojej posługi. Usilnie starał się o otrzymanie pozwolenia na wyjazd do Chin w celach misyjnych. Kilkakrotnie wznawiane prośby przyniosły wreszcie upragniony skutek. Dzień 21-go marca 1835 roku stał się początkiem jego nowej służby. Pięć miesięcy później dotarł do Chin. Przez pierwsze miesiące przebywał w Macao, gdzie poświęcił swój czas na naukę chińskiego. Był to niezwykle niebezpieczny okres. W Chinach od lat szerzyło się krwawe prześladowanie chrześcijan. Święty misjonarz musiał realizować swoją posługę bardzo ostrożnie. 26 września 1839 roku został aresztowany. Przewieziono go następnie do prefektury w Kucheng. Tam przez rok poddawano go wnikliwym przesłuchaniom oraz brutalnym torturom. Święty Jan pomimo okrutnych męczarni jakich doznał, nie wydał swoich braci misjonarzy, a także nazwisk wiernych. Zmarł 11 września 1840 roku poprzez uduszenie na belkach krzyża.
Papież Leon XIII beatyfikował Jana Gabriela Perboyre 10 listopada 1889 roku, a Jan Paweł II ogłosił go świętym 2 czerwca 1996 roku.