Czytania: Dz 1,15-17.20-26; Ps 113; J 15,9-17
„Wytrwajcie w miłości mojej”
Miłość jest największą potrzebą i najtrudniejszą drogą. Dusimy się, gdy nie czujemy się komuś potrzebni, dla kogoś ważni, zauważalni. Ludzie, którzy kochają, mówią, że żyją pełnią życia, są szczęśliwi.
Kochając, potrafimy się cieszyć. Umiejętność przeżywania radości, to umiejętność życia. Radość objawia źródło, z którego pochodzi. Radość przemienia nas na podobieństwo Tego, który w nas się raduje. Ludzie szczęśliwi, to ludzie kochający. Szczęśliwym nie wszystko musi układać się pomyślnie. Szczęście, to nie odczuwanie błogostanu i tego, że wszystko, co zamierzam, układa się. Szczęśliwi to ludzie niosący w sobie przesłanie – żyjemy w Panu, a On żyje w nas.