Czytania: So 3,14-18; Ps:Iz 12,2-6; Lk 1,39-56
Maryja poruszona i rozradowana nie może dłużej milczeć.
– To mój Bóg, mój Zbawca jest Panem rzeczy niemożliwych.
Bóg Wszechmocny czyni człowieka wielkim, gdy sam staje się Małym.
To On inspiruje moją duszę do uwielbienia i radości.
To On dostrzega moje oddanie i zawierzenie.
Jego święte Imię tęskni za grzesznikiem.
Jego niewyczerpane miłosierdzie ogarnia pokolenia.
Ma On moc pokonać ludzi o sercach dumnych i pewnych.
Burzy trony panów tego świata, a władcami czyni ludzi prostych i prawych.
Obficie syci głodnych i spragnionych, bo zna serce człowieka.
Ci zaś, którzy nic nie potrzebują, odchodzą z niczym.
To On biedaka czyni bogaczem, a bogatego nędzarzem.
To On sługę wiernego chroni i wspomaga.
Nie może zapomnieć o swoim miłosierdziu,
Jest wierny obietnicy złożonej przed wiekami na wieki.
Dziękuję Ci Maryjo, że przybliżasz mi Boga.
Dziękuję Ci Maryjo, że dajesz mi Boga.