W pierwszej połowie 1826 r. Paulina Jaricot zaczęła organizować piętnastoosobowe grupy, nazwane później żywymi różami. Każda z osób tworzących piętnastkę zobowiązywała się do odmawiania codziennie jednej tajemnicy, czyli wszyscy razem odmawiali codziennie cały różaniec. W dniu 27 stycznia 1832 r. papież Grzegorz XVI zatwierdził stowarzyszenie i nadał mu liczne odpusty. Patronką Żywego Różańca ustanowił młodziutką rzymską męczennicę – św. Filomenę, za przyczyną której Paulina Jaricot w cudowny sposób odzyskała zdrowie. Po śmierci Pauliny Jaricot, 25 lutego 1963 r. papież Jan XXIII podpisał dekret o heroiczności cnót Pauliny Marii Jaricot i od tej pory przysługuje jej tytuł Sługi Bożej.
Św. Jan Paweł II w Liście Apostolskim Rosarium Virginis Mariae (Różaniec Dziewicy Maryi) ogłosił Rok Różańca (okres od X 2002 do X 2003 r.) i wprowadził nową część różańca, tajemnice światła, uwzględniające w nich lata publicznej działalności Pana Jezusa. Odtąd cały różaniec liczy 20 tajemnic, to znaczy, że do Róży musi należeć 20 osób, z których każda odmawia codziennie jeden dziesiątek różańca czyli jedną tajemnicę, połączoną z rozważaniem. W ten sposób odmawiany jest w Róży codziennie cały Różaniec – dwadzieścia tajemnic. Wszystkich członków dotyczy taka sama zasługa jakby odmówili cały różaniec. Nie odmówienie tajemnicy nie oznacza grzechu, a jedynie utratę zasługi.
W 2012 r. został opracowany Statut Żywego Różańca i zatwierdzony podczas 358 Zebrania Plenarnego Konferencji Episkopatu Polski, które odbyło się we Wrocławiu, w dniach 21-23 czerwca 2012 r.
Członkowie modlą się w intencjach papieskich i diecezjalnych.
