Bóg zachował Najświętszą Pannę od samego początku od zmazy grzechu pierworodnego. Uczynił tak ze względu na godność Matki Zbawiciela, boskość Jego Osoby i przyszłe zasługi. Od chwili, w której z małżeństwa Anny i Joachima zaczęło się życie Maryi, została Ona napełniona przez Boga łaską uświęcającą i otrzymała pełnię świętości ze wszystkimi cnotami i darami Ducha Świętego. W Kościele Wschodnim uroczyste obchody tego dnia datują się od VIII wieku.
Dogmat o Niepokalanym Poczęciu został ogłoszony przez papieża Piusa IX 8 grudnia 1854 roku. Dogmat ten jest zgodny z tekstami Pisma świętego: „Wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie a niewiastę, pomiędzy potomstwo twoje a potomstwo jej” (Rdz 3, 15); „Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą” (Łk 1, 28), a także wynika z tradycji oraz pism ojców Kościoła. Kult Maryi Niepokalanie Poczętej istniał wśród wyznawców wiary chrześcijańskiej na długo przedtem, zanim papież ogłosił dogmat o Niepokalanym Poczęciu. Maryja kilkakrotnie potwierdzała prawdę o swoim niepokalanym poczęciu.
W czasie objawień w Lourdes w 1858 roku potwierdziła ogłoszony zaledwie cztery lata wcześniej dogmat. Bernardecie Soubirouis przedstawiła się mówiąc: „Jestem Niepokalane Poczęcie”.
Również w Gietrzwałdzie w 1877 roku a więc 19 lat po Lourdes na pytanie „kto Ty jesteś?” Maryja odpowiedziała „jestem Najświętsza Panna Maryja Niepokalanie Poczęta”
Także Świętej Katarzynie Laboure ukazała cudowny medalik ze słowami”O Maryjo bez grzechu poczęta…”
Również w Fatimie podczas objawień Matka Boża zapewniała Łucję: „Ja was nigdy nie opuszczę. Moje niepokalane Serce będzie dla każdego drogą prowadzącą do Boga’ Zapowiedziała również swój wspaniały tryumf” Na koniec moje Niepokalane Serce zatryumfuje” .
Niepokalana jest najdoskonalszym, najpiękniejszym wzorem człowieka. Od Niej musimy uczyć się doskonałości