Św. Weronika, pobożna niewiasta jerozolimska, towarzyszyła Chrystusowi na Drodze Krzyżowej
i podała mu chustę, na której pozostawił wizerunek Swojej Twarzy. To wydarzenie jest upamiętnione w szóstej stacji Drogi Krzyżowej. Włoska legenda podaje, że wizerunkiem tym, zwanym Chustą Weroniki, święta uleczyła cesarza Tyberiusza, a następnie pozostawiła chustę pod opieką papieża Klemensa i jego następców. Legenda francuska mówi, że św. Weronika wyszła za mąż we Francji za nawróconego Zacheusza i towarzysząc mu do Rzymu pozostawiła go jako eremitę w Rocamadour. Historia z chustą miała szeroki oddźwięk przez wszystkie wieki chrześcijaństwa, ponieważ znakomicie ilustruje pewną ponadczasową i ogólnoludzką prawdę o współczuciu dla Chrystusa w Jego cierpieniach.