Czytania: Rdz 44,18-21.23b-29;45,1-5; Ps 105; Mt 10,7-15
Jezus posyła swoich uczniów domagając się od nich posłuszeństwa. Mają iść do ludzi, aby przekazać im wiarę, którą wpierw oni sami winni żyć. Na drogę nic nie mają zabierać, ponieważ bogactwo przywiązuje, obciąża i spowalnia drogę. Dlatego pierwszym warunkiem skutecznego apostolstwa jest ubóstwo.
Człowiek prawdziwie ubogi, tzn. nie przywiązany do rzeczy materialnych, do spraw doczesnych, a nawet do ludzi, może całkowicie oddać się sprawie ewangelizacji, czyli służbie Bogu. Kto nie jest ubogi staje się związany z dobrami materialnymi, międzyludzkimi relacjami i sprawami dnia codziennego. Ubóstwo daje prawdziwą wolność. Ono także jest drogą do prawdziwego i bezgranicznego zaufania Bogu, pozwolenia Jemu zatroszczyć się o wszystko. To właśnie dzięki ubóstwu wzrasta cnota wiary i posłuszeństwa Bogu.