Czytania: Pwt 5,12-15; Ps 81; 2Kor 4,6-11; Mk 2,23-3,6
„To szabat został ustanowiony dla człowieka”.
Można łatwo zniszczyć nawet największą radość, jeśli staje się ona obowiązkiem, z którego musimy szczegółowo się rozliczyć. Radość dnia odpoczynku, w całości przeznaczonego na uwielbianie Boga we wspólnocie wiary i w rodzinie, zostaje zniszczona taką ilością zakazów i nakazów, że poza specjalistami, nikt ich nie rozumie i nie przestrzega. A ten dzień jest nam dany po to, aby zdobywać pewność Bożej miłości i opieki, aby tę wiarę można było przekazywać w rodzinie dzieciom, aby odkrywać i świadczyć, że Bóg jest obecny w historii naszego życia, że nas kocha.