Czytania: Iz 29,17-24; Ps 27; Mt 9,27-31
Jak dwóch niewidomych może iść za Jezusem? Idą za Nim w niepewności drogi, w ciemnościach. Idą z żarliwością pragnienia i z mocą swojego krzyku. Idą, nie wiedząc, co powie Jezus, bo On nie odpowiada od razu na ich prośbę, nie zatrzymuje się natychmiast. Oni jednak w tym trudzie idą za Nim dalej. Kiedy Jezus zatrzymuje się w domu, oni przybliżają się do Niego i jeszcze raz wypowiadają swoje pragnienie, które doprowadziło ich aż tutaj, przed Jezusa. Proszą, aby doświadczyć litości Syna Dawida, nie mówią wprost o przywróceniu wzroku. Litość to głębokie współczucie, „współ-odczuwanie” cierpienia drugiego.