Czytania: Msza w dzień: 2Sm 7,1-5.8b-12.14a-16; Ps 89; Łk 1,67-79
Pasterka: Iz 9,1-3.5-6. Ps 96; Tt 2,11-14; Łk 2,1-14
Gdy narodził się Chrystus, mała grota w miasteczku Betlejem stała się centrum wszechświata. Czy dociera do nas ogrom tej tajemnicy?
Wszechmogący zniżył się do swego stworzenia, stając się płaczącym, bezradnym Dzieckiem. Dlaczego tylko nieliczni znaleźli w tę niezwykłą noc drogę do Betlejem?
Dlaczego dla Zbawiciela zabrakło miejsca w gospodzie?
Byli na szczęście i tacy, którzy rozpoznali Mesjasza.
Czy chcemy znaleźć się wśród nich?
Każdy z nas idzie do Betlejem swoją własną, niepowtarzalną drogą. A tym Betlejem jest chwila, gdy mówimy Bogu: „tak!”. Gdy uznajemy Jego władzę nad naszym życiem. Gdy w akcie zaufania przyjmujemy Jego niełatwą nieraz wolę lub podejmujemy wysiłek codziennego nawracania się. Oby te święta stały się okazją do refleksji i „miejscem”, w którym nowo narodzony Jezus dotknie naszego życia.