Czytania: Dn 7,9-10.13-14; Ps 97; Łk 9,28b-36
Dzisiejsza Ewangelia zaprasza nas, abyśmy razem z uczniami udali się na górę Tabor i kontemplowali razem z nimi tajemnicze przemienienie Chrystusa. Niecodzienny widok Mistrza, promieniującego niezwykłym blaskiem, wprawia uczniów w niebiański zachwyt. Piotr wyraża swoje uczucia słowami: „Mistrzu, dobrze, że tu jesteśmy. Postawimy trzy namioty”. Wydaje się tym samym mówić: „Chwilo, trwaj!”, a deklarując chęć postawienia namiotów dla Mistrza, dla Mojżesza i dla Eliasza, jak gdyby zapomina o sobie i o swoich towarzyszach.
Do prawdziwego nawrócenia potrzebujemy tego samego ducha, który ogarnął Piotra – ducha poznania przepełnionego miłością i zachwytem Bożego świata. Ważne jest, oczywiście, żebyśmy mieli świadomość własnej grzeszności, ale wpatrując się jedynie we własne grzechy nie zawsze znajdujemy wystarczająco silną motywację do przemiany. Bo zasadą chrześcijańskiej duchowości nie jest wpatrywanie się w siebie, ale w Jezusa, który nam w wierze przewodzi i ją udoskonala