Czytania: Kol 1,15-20; Ps100; Łk 5,33-39
„Dlaczego my dużo pościmy, a Twoi uczniowie nie poszczą”?
W naszej pobożności często gubimy sens tego, co robimy. Modlimy się, bo trzeba się modlić, idziemy na Mszę św., bo to obowiązek chrześcijanina, dajemy jałmużnę, bo trzeba się dzielić, pościmy, bo…? No właśnie, dlaczego pościmy albo raczej udajemy, że pościmy, bo w świecie nastawionym na zaspokajanie wszystkich potrzeb trudno jest o post. Jezus pokazuje nam prawdziwy sens tego trudu – odnaleźć z Nim relację. Kiedy przez grzech, rutynę, pogoń za pieniędzmi czy sukcesem nie dostrzegamy obecności Boga, potrzeba nam postu, w którym będziemy na nowo odkrywać, że nasze życie jest w ręku Boga, że „nie samym chlebem żyje człowiek”