Oddany współpracownik św. Grzegorza VII papieża i również benedyktyn, św. Piotr Damiani należał do najbardziej światłych postaci Kościoła w XI wieku. Urodzony w Rawennie w roku 1007, niewesołą miał młodość. Jako niemowlę porzucony przez matkę, zniechęconą licznym potomstwem, ledwie żywy znaleziony przez litościwą niewiastę i zwrócony matce, żałującej teraz swojego postępku. Po wczesnej śmierci rodziców wychowywał się pod ciężką ręką starszego brata, który używał go do pasania trzody chlewnej. Potem został mnichem u pustelników kamedulskich. Następnie mianowano go kardynałem i biskupem Ostii i Velletrii. Św. Piotr Damian pracował gorliwie nad wewnętrzną reformą Kościoła, zwalczając synomię, rozwiązłość, opieszałość jak też schizmę antypapieży. Napisał wiele prac na temat teologii ascetycznej; bywał legatem papieskim na synodach. Umarł w roku 1072.