Giuseppe (Józef) Sarto (Krawiec) urodził się 2 czerwca 1835 r. w rodzinie wiejskiego listonosza w Riese koło Wenecji. Kosztem wielu wyrzeczeń ukończył studia teologiczne i przyjął święcenia kapłańskie 18 września 1858 r. Pierwszą placówką młodego kapłana była kapelania w Tombolo. Był doskonałym kaznodzieją. Opiekował się ubogimi. Po 9 latach (1858 – 67) biskup przeznaczył go na proboszcza do Salvano. Tu zajął się szczególnie katechizacją dzieci, biednymi oraz uczeniem śpiewu liturgicznego. W 1884 r. papież Leon XIII mianował ks. Sarto biskupem Mantui i sam udzielił mu sakry biskupiej. W 1892 r. został patriarchą Wenecji i kardynałem Kościoła. W 1903 r., po śmierci Leona XIII, został wybrany na papieża (3 sierpnia). Wydawał liczne encykliki i dekrety reformujące życie Kościoła (m.in. wczesna Komunia św. dzieci). Z całą energią zwalczał współczesne błędy (modernizm). W 1909 r. Pius X ustanowił święto Królowej Korony Polskiej dla diecezji lwowskiej i przemyskiej. Zmarł 21 sierpnia 1914 r. Uroczystej beatyfikacji sługi Bożego dokonał Pius XII 3 czerwca 1951 r., a trzy lata później tenże papież dokonał jego uroczystej kanonizacji (29 maja 1954 r.). Ciało św. Piusa X znajduje się w Bazylice św. Piotra na Watykanie w kaplicy Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny. Jest patronem esperantystów.