Wspomożycielka Wiernych lub Wspomożenie Wiernych to jeden spośród wielu tytułów nadawanych w Kościele Maryi. Oficjalnie po raz pierwszy tytuł ten nadał Maryi papież Pius V po zwycięstwie odniesionym przez chrześcijan nad Turkami pod Lepanto w 1571 roku. Liturgiczne wspomnienie Najświętszej Maryi Panny Wspomożycielki Wiernych zostało wprowadzone przez papieża Piusa VII w roku 1815. Papież ten w roku 1814 został uwolniony z więzienia napoleońskiego w Fontainebleau, w którym przebywał pięć lat. Rok po tym wydarzeniu ustanowił dla Rzymu i państwa kościelnego święto Maryi Wspomożycielki Wiernych jako wotum dziękczynne za opiekę Matki Bożej nad Kościołem. W roku 1959 na prośbę biskupów polskich wspomnienie to zostało wprowadzone także w Kościele polskim.
Maryja jest matką ludzkości w porządku łaski. II Sobór Watykański podkreśla tę rolę Maryi, wiążąc ją z Jej udziałem w odkupieniu dokonanym przez Chrystusa. Maryja współpracuje dobrowolnie w dziele zbawienia ludzkości. Matka Jezusa otrzymała dar powszechnego macierzyństwa duchowego. Jej macierzyństwo nie ogranicza się tylko do uczniów, jakby wynikało z „testamentu krzyża” – „Niewiasto, oto Syn Twój” ( J 19, 26).