Św. Zygmunt Gorazdowski urodził się w Sanoku w roku 1845. Na drugim roku prawa przerwał studia i wstąpił do Seminarium Duchownego we Lwowie. Po otrzymaniu święceń kapłańskich w roku 1871, rozpoczął gorliwą działalność duszpasterską. Od 1877 r. ks. Zygmunt rozpoczął swoją niezwykłą działalność dobroczynną we Lwowie. Jako wikary, administrator, a potem proboszcz, podjął w wielu szkołach pracę katechetyczną, wydał kilka edycji opracowanego przez siebie „Katechizmu”, katolickie „Zasady i przepisy dobrego wychowania” – dla rodziców i wychowawców oraz publikował artykuły głównie z dziedziny duszpasterskiej. Założył też Towarzystwo „Bonus Pastor”, wspomagające pracę kapłanów, i przez kilka lat redagował czasopismo pod tą samą nazwą. Będąc sekretarzem Instytutu Ubogich Chrześcijan we Lwowie, założył Dom pracy dobrowolnej. Już w pierwszym roku jego istnienia 170 bezdomnych żebraków, wśród których były także dzieci, znalazło w tym domu dach nad głową, odpowiednią opiekę i pracę. Z inicjatywy ks. Zygmunta, znanego coraz bardziej jako „Ksiądz dziadów” i „Ojciec ubogich”, rozpoczęła także swoją działalność we Lwowie tania Kuchnia Ludowa. Innymi dziełami chrześcijańskiego miłosierdzia, założonymi przez ks. Zygmunta, były m.in.: Zakład dla nieuleczalnie chorych i rekonwalescentów, Internat św. Jozafata dla ubogich studentów Seminarium Nauczycielskiego czy też przez długie lata jedyny w Galicji Zakład Dzieciątka Jezus dla samotnych matek i porzuconych niemowląt, w którym uratowano ok. 3 tys. dzieci i wiele matek. Święty założył również szkołę katolicką polsko-niemiecką, której prowadzenie przekazał Braciom Szkolnym, oraz rozpoczął wydawanie „Gazety Codziennej” jako gazety katolickiej. Obydwie te inicjatywy kosztowały ks. Zygmunta wyjątkowo wiele udręk, cierpień, niezrozumienia i upokorzeń, trwających niemal do śmierci. Założył Zgromadzenie Sióstr św. Józefa. Zmarł w roku 1920.