Św. Wincenty urodził się w roku 1581 we wsi Ranguine . Pierwsze nauki pobierał pod kierunkiem ojców franciszkanów w Dax. W ciągu czterech lat umiał już tak wiele, że pewien bogaty człowiek zatrudnił go jako preceptora swoich dzieci. W ten sposób św. Wincenty mógł kształcić się dalej o własnych siłach, nie będąc ciężarem dla rodziców. W roku 1596 rozpoczął studia teologiczne na uniwersytecie w Tuluzie. W roku 1600 otrzymał święcenia kapłańskie. W roku 1605 w czasie podróży morzem z Marsylii do Narbonne wpadł w ręce piratów afrykańskich, którzy go uprowadzili do Tunisu. Przez dwa lata przebywał w niewoli, wreszcie jednak Opatrzność Boża dozwoliła, by uciekł. Po krótkim pobycie w Rzymie powrócił do Francji. W roku 1617 zajął się pracą misyjną. W roku 1625 założył zgromadzenie misjonarzy, później zwanych lazarystami od imienia św. Łazarza, patrona klasztoru, który w roku 1633 stał się ich siedzibą. Trudno byłoby wyliczyć wszystkie dzieła św. Wincentego. Odznaczał się szczególnie cnotą miłosierdzia; które okazywał wszystkim biednym i potrzebującym, tyleż troszcząc się o porzucone i osierocone dzieci, co o zniedołężniałych starców. Założył zgromadzenie sióstr miłosierdzia (szarytek), których powołaniem jest opieka nad chorymi. Wśród licznych zajęć św. Wincenty starał się zawsze o wewnętrzne zjednoczenie z Bogiem. Otoczony wszelkim szacunkiem, także ze strony możnych tego świata, nigdy nie zapomniał o pokorze. Zmarł w Paryżu 27 września 1660 roku, mając lat osiemdziesiąt.