Św. Sylwester urodzony w Rzymie, uzyskał święcenia kapłańskie z rąk papieża św. Marcela podczas krótkiego okresu spokoju, poprzedzającego prześladowania rozpętane przez Dioklecjana. Przeżył te prześladowania; był świadkiem abdykacji Dioklecjana i Maksymiana oraz triumfu Konstantyna Wielkiego w roku 312. Wstąpił na Stolicę Piotrową w roku 314, w rok po edykcie tolerancyjnym Konstantyna. Tego samego roku wysłał czterech legatów, by reprezentowali go na soborze Kościoła Zachodniego w Arles. Potwierdził wszystkie dokumenty tego soboru. Za jego pontyfikatu zebrał się w roku 325 w Nicei, w Azji Mniejszej, pierwszy powszechny sobór biskupów chrześcijańskich z całego cesarstwa. Sobór przyjął zwięzłe sformułowania dogmatów chrześcijańskich (tzw. nicejski symbol wiary) i potępił naukę Ariusza, podważającą dogmat Trójcy Świętej i zaprzeczającą Boskiej naturze Chrystusa. Nie mogąc, z uwagi na podeszły wiek, osobiście uczestniczyć w soborze, św. Sylwester wysłał swoich legatów, którzy jako pierwsi (przed patriarchami Aleksandrii i Antiochii) podpisali dekrety soborowe. Zasiadał na tronie Piotrowym dwadzieścia cztery lata i jedenaście miesięcy. Zmarł w roku 335.