Historia św. Perpetuy i Felicyty oraz ich towarzyszy, którzy zginęli wraz z nimi w Kartaginie, stanowi szczególną kartę w historii pierwszych męczenników. Św. Perpetua pochodziła ze starej szlacheckiej rodziny kartagińskiej. Miała wówczas dwadzieścia dwa lata i była matka małego chłopca. Św. Felicyta była niewolnicą; w czasie, o którym mówimy, była w odmiennym stanie. Obie zostały uwięzione na podstawie edyktu z roku 202 przeciwko chrześcijanom. Św. Perpetua oddała małego synka ojcu, który był poganinem, ale mimo jego próśb pozostała przy swojej wierze. Św. Felicyta urodziła w więzieniu. Ona również pozostała niezachwiana w swej wierze, mimo iż odebrano jej dziecko. Zostały skazane na śmierć, najpierw wypuszczono na nie dzikie zwierzęta, a potem ścięto. Było to w roku 203.