Czytania: Rdz 22,1-19; Ps 116; Mt 9,1-8
Dobrzy ludzie, dobrzy przyjaciele przynieśli chorego człowieka. Jezus docenił ich wiarę, litość, poświęcenie, dostrzegł też okazję pouczenia uczonych w Piśmie. Paralityk pewnie pragnął zdrowia, a Jezus najpierw uzdrawia jego ducha.
„Ufaj synu”- ufność jest podstawą wiary, daje nadzieję.
„Odpuszczają ci się grzechy twoje” – uwalniam od paraliżu twoją duszę, wierzysz, więc „wstań i chodź”. Otrzymał więc człowiek więcej niż się spodziewał, otrzymał zdrowie duszy i ciała. Wstał więc i poszedł odmieniony, odnowiony a tłum stał zdziwiony, zalękniony Bożą mocą.