Czytania: Wj 12,37-42; Ps 136; Mt 12,14-21
Pierwsza wzmianka o naradzie faryzeuszów na temat uśmiercenia Jezusa dała św. Mateuszowi sposobność do przytoczenia cytatu z pieśni o Słudze Pańskim, w której Izajasz zapowiedział niezwykłą postać. Będzie to sługa całkowicie oddany Bogu, a życie poświęci dla ogłoszenia prawa i umocnienia sprawiedliwości. Więcej – on zaniesie zbawienie poganom. W jego misję będzie wpisane niewyobrażalne cierpienie. To Jezus jest tym wybranym i umiłowanym sługą. On przecież nie spierał się, nie krzyczał, nie afiszował się, lecz nakazywał, aby Go nie ujawniano, nawet pomimo dokonanych cudów. Dlatego możemy pokładać w Nim nadzieję, bo Jego śmierć przynosi życie.