Czytania: Rz 2,1-11; Ps 62; Łk 11,42-46
„Biada” to okrzyk gniewu lub bólu. Obłuda przewodników religijnych wyzwoliła okrzyk gniewu Jezusa. Biada dlatego, że są zajęci uznawaniem coraz większej ilości roślin za podlegające odkładaniu dziesięciny, a nie zajmują się tym na czym polega sprawiedliwość i miłość Boża. To, co mogłoby służyć duchowemu wykonywaniu Prawa, jest czynione na pokaz. Prawo nie domagało się składania dziesięciny z wysuszonych ziół ogrodowych. Jezus zwraca uwagę, że odrzucili rzeczy ważniejsze w Prawie, a skupili się na rzeczach drugo- i trzeciorzędnych.
Biada dlatego, że lubią uznawać siebie za pierwszych w każdym miejscu. Zamiast pozdrawiać innych, czekają na ich pozdrowienia. Przywódcy i nauczyciele religijni zastosowali do siebie tytuły, które przysługiwały tylko Bogu: Ojciec, Nauczyciel, Przewodnik, Mistrz. Jezus ostrzega: tylko Bóg jest godny przyjmować takie wyrazy szacunku – wszyscy uczniowie są sobie równi.