Dzień poprzedzający Mękę Pańską był bardzo bogaty w wydarzenia. Przypomina je nam Liturgia Wielkiego Czwartku. Wieczorną Mszą Wieczerzy Pańskiej Kościół rozpoczyna uroczyste obchody Triduum Paschalnego. W Wielki Czwartek w świątyniach odprawiana jest tylko ta jedna Msza święta (oprócz porannej Mszy Krzyżma Świętego odprawianej tylko w katedrach). Msza Wieczerzy Pańskiej jest pamiątką Ostatniej Wieczerzy. Liturgia Mszy Wieczerzy Pańskiej upamiętnia ustanowienie Eucharystii oraz sakramentu kapłaństwa, a także zwraca uwagę na przykazanie miłości, której najdoskonalszy przykład dał nam sam Zbawiciel. Po odśpiewaniu hymnu „Chwała na wysokości Bogu” podczas Mszy Wieczerzy Pańskiej we wszystkich świątyniach milkną dzwony i organy. Ta cisza trwa aż do Wigilii Paschalnej, która rozpoczyna się w Wielką Sobotę po zapadnięciu zmroku. Po modlitwie po Komunii św. Najświętszy Sakrament zostaje przeniesiony w procesji ze świecami i kadzidłem do Ciemnicy, czyli odpowiednio przygotowanej kaplicy lub bocznego ołtarza. Wystrój ciemnicy jest surowy i skromny. Ciemnica ma bowiem przypominać miejsce pojmania oraz miejsce uwięzienia Pana Jezusa, jak również cierpienia, których doznawał On w czasie przesłuchania.
Po zakończeniu Mszy Wieczerzy Pańskiej z ołtarza zdejmuje się obrus, co ma symbolizować odarcie Chrystusa z szat i wyszydzenie Go przez okrutnych żołnierzy. Wierni mogą adorować Pana Jezusa pozostającego w Ciemnicy, wynagradzając Mu opuszczenie i samotność, których doświadczył w Ogrójcu, kiedy to Apostołowie zasnęli zamiast czuwać razem z Nim.
